PANGIL ng KASAKIMAN By: Nathaniel F. Naigan

PANGIL ng KASAKIMAN

By: Nathaniel F. Naigan

Di kelan man pinahihintulutan

Na isukob ng wagas yaring riwasa.

Sa pangpang ng karimlan

Ako’y nananaghoy,

Ligaya ng sinukob

Saking saplot ay isaboy.

Nais ko’y masamyo

Simoy na naghuhumiyaw

At lagpasan yaring sagwil

Na sa akin ay nagpapapusyaw.

Labis na panibugho ay rumaragasa

Na taglay nitong taludtod at mga talata

At tumataginting sa bawat parirala.

Suklam na aking kamit buhat pa simula,

Suklob ang talastas ng bawat kasawian

Na noo’y pinupuon ay pangil ng kasakiman

Karunungang ginto dati’y di nais samsamin.

Sa rosas ng dilim, ako’y nagpaalipin

“Di kelanman pahihintulutan ang kasamaan,”

Yan ang napagtanto buhat sa nakaraan.

Sa rurok ng buhay may pag-asang tumatanglaw

Ngunit ito ay di na abot ng aking tanaw.